سیاست زمینه و فضایی است که در ذات خود پیوند بسیار عمیقی با قدرت دارد و غالبا سیاست ورزی، هدف کسب قدرت را دنبال می کند، آنچه که فصل ممیزه کنش گران الهی و مادی می شود جایی است که ابزارهای کسب قدرت و رفتار پس از قدرت را بررسی نموده و جایگاه اخلاق را در آنها ارزیابی و آنگاه دسته بندی الهی و مادی را اعمال نمود.
رسول گرامی اسلام از شخصیت های منحصر به فرد تاریخ است که علاوه بر شان رسالت الهی و نبوت به عنوان یک فعال سیاسی – اجتماعی به ساختن جامعه و حکومت پرداخت و آنچنانکه بر ما مسلمانان تکلیف شده است " ولکم فی رسول الله اسوه حسنه" با دقت در سیره عملی حکمرانی و سیاست ورزی ایشان به درستی می توان این تفکیک را دید که حضرت اش علی رغم بالاترین درجات کیاست و پیچیدگی های بی نظیر سیاسی، هرگز حتی به سر سوزنی از اصول اخلاق عدول ننمود.
شاگرد بر جسته و بی نظیر مکتب ایشان ، امیر المومنین علی (ع) نیز در عمر با برکت خود اگر چه حکمران و والی نیز بود اما به تاریخ نشان داد که می توان با پایبندی به اخلاق حتی در برابر بی اخلاق ترین ها هم ایستاد .
سرنوشت جهان معاصر و بشر کنونی در نقطه آغاز تجدد و نوگرایی با مسئله ای به نام انفصال سیاست از اخلاق پیوند می خورد. از دیدگاه الهی و به عنوان رویکردی عملی و نظری، سیاست، ادامه اخلاق یا شکل گیری دیگری از اخلاق است و هیچ جدایی بین این دو مقوله نیست اما نظریه تجدد اگر چه قایل بر حاکمیت اخلاق بر سیاست می شود. در عین حال این دو را دو مقوله کاملا جدا از هم می داند و می شمارد.
انتخابات نیز یکی از عوارض و توابع مدرنیسم به شمار می رود و ابزاری است برای تحقق یکی از اشکال سیاست ورزی جدید یعنی مردم سالاری اما بر آن عقیده هستیم که اخلاق بر انتخابات نیز سیطره داشته و و این شیوه و روش می بایست با چارچوب های اخلاقی خود وسیله ای برای رشد فضیلت ها همانند رقابت کردن رفیقانه و ستر عیوب مومنین باشد.
امیر المونین در فرمایشی دارند که : « الغالب بالشر مغلوب» « پیروز شدن باشر ، شکست است» و می بینیم که شاگرد برومند مکتب رسوال الله و علی (ع) چه درس هایی مهمی به ما داده اند:
اخلاق در انتخابات اخلاق اسلامی باشد و افرادی را انتخاب کنید که متعهد به شرق و غرب نباشند و بر صراط مستقیم انسانیت و اسلامیت باشند»
« من از همه قشرها از همه ملت می خواهم که آداب اسلامی خودشان را نسبت به همه امور خصوصا در انتخابات حفظ کند و مبادا خیال کنند که مبارزات انتخاباتی عبارت از این است که بد دیگران به بگویند و کارشکنی کنند.
« حیثیت و آبروی مومن در اسلام از بالاترین و والاترین مقام برخوردار است و هتک مومن چه رسد به مومن عالم از بزرگترین گناهان است»
در کلام مقام معظم
مرتضی طلایی
